Bagamat matagal-tagal na rin akong kumakain ng siomai sa tanang buhay ko, nagsimula lang ako magkainteres na hanapin ang pinakamasarap na siomai sa kalakhang Maynila nuong matikman ko ang siomai na tinitinda sa likod ng University of Santo Tomas. Isang simpleng estante na nagtitinda ng dalawang uri ng siomai, pork at saka sharksfin, at gulaman na nagsisilbing pantulak sa bumabarang siomai sa mga nabibilaukang parokyano ng tindahan.
Una ko itong natagpuan ng minsang napadaan ako at nakita ko ang naguumpukang mga estudyante na di magkandaugaga sa pagbili at pagkain ng siomai. Animo'y na-duduwende ang mga bumibili at nagkakagulong umorder ng tatlo, apat na order (isang order ay P11.00 kada tatlong (3) piraso) at nilalantakan na mismo duon sa lugar, bagamat yung iba ay inuulam pang-hapunan.
Masarap ang siomai dito, lalo na kung gutom na gutom, at ang mas masaya ay ang presyo nito na parang hindi naaapektuhan ng implasyon at pandaigdigang resesyon at hindi pa nagtataas hanggang ngayon
(o baka tapat lang ang tindero sa itinakda niyang halaga na nakapinta sa kanyang rolling store o baka tinatamad pintahan ng bagong presyo).Kaya sa kada baba ko ng LRT, kada pasok ko ng mga mall, at kada lakad ko sa mga lansangan ng Maynila, hindi ko mapigilang tumigil at tikman ang mga tindahan ng siomai sa mga tabi-tabi na maaaring masabing "the next best thing sa siomai"para sa akin.
Sa hanayan ng mga siomai, eto so far ang madalas kong mabili at makain, dahil na rin sa dalas ng pagdaan ko sa mga estante nila.
1. Bernabest Siomai (LRT stations)
2. Master Siomai (LRT stations)
3. Likod ng UST (check out photo)
4. Siomai sa tapat ng Our Lady of Fatima Church, Cordillera, Q.C.
Walking on my way to school, i saw a couple of messages sprayed on the wall that merited my interest. Slogans normally written in red with the organization's signature were presented differently. What made me smile was that while the message remained the same, the undersigned was an individual's name and it was painted in a more creative and personal way. Normally, it is the organization's name that would be assigned but here, it was very personal, and actually, cute.
Little Hollywood Restaurant (est. 1960) along C.M. Recto Avenue is an old favorite haunt of drinkers who enjoy their. cholesterol heavy “pulutans” like the different Chicharon style (Bituka, Bulaklak, balat) to go with their beer. I believe the place started cooking roasted chicken in a rotisserie, along with Robina chicken (another company), in the 1970s, long before the advent of the lechon manok craze in the 1980s. I enjoy walking this area when I was small as my mother brings me with her to Roxan theater where she worked in the late 70s to watch early Jackie Chan and Bruce Lee flicks. Wala pang LRT nuon. After the movie, we would buy chicharon at Little Hollywood and munch it along the way.
